28. in 29. novembra 2014 se je na Oddelku za etnologijo in kulturno antropologijo Filozofske fakultete v Ljubljani odvijal znanstveni posvet Odmevnost jugoslovanske glasbe in sodobne popularne glasbe z območja nekdanje Jugoslavije. Brez podnapisov objavljamo predavanje Ane Petrov z banjaluške Akademije umetnosti o ideologiji ljubezni na nastopih jugoslovanskih izvajalcev v Beogradu po razpadu Jugoslavije.
ANA PETROV
»Gdje ima srca tu sam i ja«
ideologije ljubavi na nastupima jugoslovenskih izvođača u Beogradu nakon raspada Jugoslavije
Prenesi podcast (desni klik, Save As, levi klik-poslušaj v novem zavihku)
kratek povzetek:
U ovom radu bavim se političkim implikacijama uživanja na koncertima, pokazujući kako su oni uključeni u proizvođenje raznovrsnih emotivnih reakcija koje mogu biti u vezi sa sećanjem jugoslovenske prošlosti. Ne pristupajući ideologiji kao fiksiranoj diskurzivnoj matrici koja je implementirana u društvo, nego je problematizujući kao praksu proizvođenja svakodnevice od strane aktera društva, istražiću kako je određena ideologija (ideologija popularne kulture, ideologija pamćenja i ideologija ljubavi) imala uticaja na savremene postjugoslovenske muzičke prakse. Poseban fokus biće usmeren na recepciju jugoslovenske zabavne muzike u Beogradu u periodu nakon raspada Jugoslavije. U radu će biti reči o nastupima izvođača sa teritorije bivše Jugoslavije koji su izazivali divergentne reakcije svojim povratkom u Srbiju.
Najpre, analizirajući takozvane povratničke koncerte nekadašnjih jugoslovenskih zvezda, baviću se pitanjem kako je naizgled neutralni koncept ljubavi umrežen u memorijske prakse o jugoslovenskoj prošlosti, kao i pitanjem osuđivanja izvesnih nastupa od strane određenog dela srpske javnosti. Potom, ukazaću i na postojanje tendencije ignorisanja reference na Jugoslaviju, što je primetno u interpretaciji ove muzike kao transkulturalnog, transnacionalnog i transtemporalnog fenomena. Pri tom, anostalgična »ideologija ljubavi« proizvođena je zahvaljujući činjenici da su neki od izvođača održavali koncerte 14. februara, za »dan zaljubljenih«, promovišući tako transmisiju »poruke ljubavi i mira«, kao i nazivajući koncerte prepoznatljivim ljubavnim stihovima iz svojih pesama (kao što je to uradila Tereza Kesovija čiji je koncert nosio naslov Gdje ima srca, tu sam i ja), te direktnim pozivanjem na »univerzalnu ljubav« tokom koncerata. Konačno, razmatraću i problem popularnosti novijih izvođača sa teritorije nekadašnje Jugoslavije čije su se karijere razvile u postjugoslovensko vreme i koji su takođe privukli pažnju beogradske publike, izazivajući ponekad drugačije konotacije u poređenju sa svojim starijim kolegama, ali se istovremeno umrežujući u kompleksne politike sentimentalnog sećanja prošlosti.
